odchudzicsie
BIEŃKOWSKI h. KORWIN. Senator w rodzinie, Antoni, kasztelan Królestwa 1829 r.
Licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa mazowiecka roĂŹdzina, wzięła nazwisko od wsi Bieńki w ziemi łomżyńskiej; dziedzice tej wsi Paweł i Miłosław cytowani w aktach łomżyńskich 1425 r.; już w końcu XV stulecia wielu z jej członków przeniosło się w różne strony kraju. Franciszek, rektor księży Pijarów, vicerektor szkół na Żoliborzu, zasłużony w swem zgromadzeniu. Józef, burgrabia warszawski 1783 r. Antoni, kaĂŹnonik płocki 1793 r.
Po Adamie, synu Bartłomieja, dziedzicu dóbr Bieńki-Krzeczkowo 1741 r., z żony Magdaleny Saniewskiej syn Tomasz pozostawił syna TomaĂŹsza, po którym, z żony Franciszki Zakrzewskiej, syn Józef wylegitymowaĂŹny w Królestwie 1840 r.
Po Antonim, sekretarzu królewskim, właścicielu części wsi Bieńki 1740 r. i wójtostwa we wsi Jabłonnie, ekonomii Samborskiej, ożenionym z Łucyą Sadowską, pochodzący: Jakób i Wojciech, synowie Leona, 1843 r. i Leon, syn Pawła i Katarzyny z Lipińskich, 1852 r. wylegitymowani w KróĂŹlestwie.
Po Franciszku, w 1755 r. dziedzicu wsi Konarzewo w ziemi zakroczymskiej, z żony Klary Zdzieborskiej syn Bartłomiej miał synów: AntonieĂŹgo, Macieja i Jana; Mateusz, syn Macieja, 1843 r., i po Janie, ożenionym z Anną Jezierską, syn Stanisław, 1852 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Piotrze, w 1756 r. właścicielu części wsi Bieńki w ziemi ciechanowskiej, pochodzący: Franciszek, komisarz obwodu mławskiego i Izydor, urzędnik w Mławie, synowie Wawrzyńca i Katarzyny z Kownackich, w 1839 r.; Wojciech, syn Marcina, dziedzic wsi Rzegocina w pow. stopnickim, 1842 r.; Bolesław, Antoni, Konstanty i Henryk, synowie Sylwestra i Pelagii z Stępczyńskich, w 1851 r. i Ferdynand, syn Jana i Julianny z Sobolewskich, w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie.
Z osiedlonych w Wielkopolsce, a do których 1804 r. należały majatki Brzostowiec, Mchy, Glinno, Skolewo i inne, w w. Księztwie PoznańĂŹskiem, Sebastyan, podstoli gnieźnieński 1793 r. Albin, dóbr Smuszewo i Waldemar, dóbr Mierzewo dziedzice w 1854 r.
Po Świętosławie, dziedzicu dóbr Mchy w 1748 r., byli synowie: Melchior, Fabian, Sabin, Ignacy i Walenty; po Fabianie syn Kazimierz, ożenioĂŹny z Katarzyną Trąbczyńską, miał syna Melchiora, dzierżawcę dóbr Kiedrzyn pod Częstochową, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.
Po Józefie, podczaszym 1771 r., a stolniku gnieźnieńskim 1775 r., syn Wincenty, ożeniony z Maryanną Kopińską, pozostawił syna Ludwika, ekspedytora poczty w m. Radoszyce, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.
Z osiedlonych w Małopolsce. Aleksander, Dominik, Michał, Szczepan, Jan, Franciszek, dwóch Antonich, Tadeusz, Onufry i Mateusz, w 1782 r., a Feliks, syn Mateusza, w 1842 r. wylegitymowani w Galicyi. Antoni, podczaszy buski 1762 r. Ignacy, kanonik krakowski, dwukrotnie deputat na trybunał koronny, kapłan pobożny i dobroczynny, umierając 1793 r. cały swój majątek rozpisał na kościoły i ubogich. Franciszek, kanonik łucki 1791 r., umarł 1796 r.
Z tej familii: Antoni, szambelan królewski, dziedzic dóbr Pilawa 1794 r. Antoni, syn Wiktora, dziedzic dóbr Pęcice, członek rządu w Galicyi 1809 r., sędzia apelacyjny 1813 r., następnie sędzia najwyższej instancyi, a ostatecznie kasztelan Królestwa, zdolny i prawy urzędnik, w 1831 r. popierał gorąco sprawę usamowolnienia włościan. Antoni, syn Kazimierza, kapitan wojsk pols. 1830 r. Paweł, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1837 r.
Do herbu Korwin przypuszczony został Jan Bieńkowski, w nagrodę zasług wojskowych nobilitowany 1676 r., jego synowie, Jan i Kazimierz, po których pochodzący: Jan-Łukasz i Andrzej, synowie Stanisława i Agnieszki Zaremba, w 1842 r.; Stanisław, dziedzic wsi Krajewo Białe w pow. łomżyńskim, syn Antoniego i Katarzyny Dąbrowskiej, w 1842 r.; Michał i Fabian, synowie Jakóba i Krystyny Mioduszewskiej, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. Inni potomkowie powyższego Jana z 1676 r. wylegitymowani w Cesarstwie z herbem Nieczuja.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego