Katolickie Szkoły w Warszawie

odchudzicsie

Zapraszam na Konferencję o polsko-niemieckim pojednaniu "Wczoraj- Dziś - Jutro"
12 marca, godz. 10 Katowice ul. Bankowa 11b, aula 1 (parter) Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego

Prowadzenie: Prof. dr hab. Bogdan Szlachta
Uczestnicy:
Ryszard Galla
Poseł na Sejm RP, Prezes Zarządu Domu Współpracy Polsko- Niemieckiej.
"Rozwój stosunków na linii Warszawa- Berlin"

Prof. dr hab. Irena Lipowicz
Była Ambasador RP w Austrii, przedstawiciel MSZ ds. Stosunków Polsko-Niemieckich.
"Problem budowy"Centrum Przeciwko Wypędzeniom", roszczeń Powiernisctwa Pruskiego i statusu prawnego majątków poniemieckich w Polsce.

Prof. dr hab. Witold Małachowski
Zakład Badań nad Gospodarką Niemiecką, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.
"Wpływ polityki na stosunki gospodarcze pomiędzy Polską a Niemcami po 1989r."

Ks. Wolfgang Globisch
Duszpasterstwo Grup Mniejszości Narodowych Diecezji Opolskiej.
"Rola Kościoła Katolickiego w budowaniu relacji Polsko-Niemieckich"

Organizatorzy:
Fundacja Konrada Adenauera
Stowarzyszenie "Europa jest prosta"
Stowarzyszenie "Młodzi Demokraci"

Opatrzność państwa

Budowa Świątyni Opatrzności zostanie prawdopodobnie - z inicjatywy PiS - dofinansowana z kasy państwa. Dotacje z budżetu uzyskają też, dzięki PO, trzy katolickie uczelnie.


Jak donosi "Życie Warszawy", poseł PiS Wojciech Jasiński, który być może zostanie ministrem Skarbu Państwa, zapowiada, że rozpocznie lobbing na rzecz umożliwienia finansowania budowy świątyni z budżetu centralnego. Jasiński przekonuje, że skoro polski rząd stać na budowę stadionów piłkarskich przed ewentualnymi piłkarskimi mistrzostwami Europy w Polsce i na Ukrainie w 2012 roku, tym bardziej powinien udzielić pomocy Kościołowi.

­W Polsce jest znacznie więcej osób, które chodzą do kościoła niż tych, które chodzą na stadiony. Nie zamierzam zwalczać budowy stadionów, ale zrobię wszystko, aby znalazły się także pieniądze na Świątynię Opatrzności Bożej ­ mówi Jasiński. Chodzi o połowę potrzebnej kwoty. Rocznie na budowę trzeba ok. 20 mln zł, więc państwo powinno dorzucić 10 mln zł. Reszta pochodziłaby, jak dotąd, od wiernych.

Aby uchwalić dofinansowanie budowy, potrzebne są zmiany w ustawie o stosunkach państwo ­ Kościół. Jeden z jej artykułów mówi, że inwestycje kościelne nie mogą być finansowane z budżetu państwa. Do zmiany tego zapisu PiS-owi bez trudu uda się zdobyć sejmową większość. Na dokończenie budowy Świątyni Opatrzności Bożej potrzeba około 100 mln zł. Do tej pory wydano na prace budowlane 30 mln zł.

Na najbliższym posiedzeniu Sejm prawdopodobnie przyjmie projekty ustaw gwarantujących dofinansowywanie z budżetu trzech katolickich uczelni. Papieskie wydziały teologiczne w Warszawie i Wrocławiu oraz Wyższa Szkoła Ignatianum w Krakowie miałyby dostawać rocznie w sumie 22,5 miliona złotych. - To realizacja umowy konkordatowej. Te uczelnie miały być finansowane przez państwo - wyjaśnia Elżbieta Radziszewska (PO).

To nie jedyne inwestycje w kościelne placówki dydaktyczne. Niedawno Radio Maryja informowało, że Totalizator Sportowy ma wesprzeć uczelnię założoną przez ojca Rydzyka. Rzecznik Totalizatora przyznał, że rozważają ten pomysł. Przeciwko temu zaprotestowali posłowie Platformy. ­ Totalizator nie może finansować dowolnie wybranej uczelni katolickiej ­ mówi poseł Mariusz Świątkowski. interia.pl

[b]
Wiesław Janusz Mikulski
Urodził się 12 lipca 1959 roku w Ostrołęce w rodzinie robotniczej o rodowodzie chłopskim. Ukończył teologię w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (dzisiejszy Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), studia podyplomowe filologii polskiej o specjalności nauczycielskiej w Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku (dzisiejsza Akademia Humanistyczna im. A.Gieysztora) oraz bibliotekarstwo w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim w Ciechanowie. Obecnie pisze pracę doktorską z literaturoznawstwa pod kierunkiem prof. dra hab. Edwarda Kasperskiego z Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1987-1992 pracował jako bibliotekarz w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Wiktora Gomulickiego w Ostrołęce. Od 1992 r. pracuje jako nauczyciel religii równolegle w Zespole Szkół Zawodowych Nr 1 im. Józefa Psarskiego w Ostrołęce oraz w II Liceum Ogólnokształcącym w Ostrołęce. Od 1994 roku do dnia dzisiejszego naucza jako katecheta oraz polonista w Zespole Szkół Zawodowych Nr 4 im. Adama Chętnika w Ostrołęce. Debiutował jako poeta 2 sierpnia 1992 roku na łamach „Zielonego Sztandaru”. Jest żonaty z Janiną-Żanetą z d. Jakubiak, z wykształcenia polonistką i bibliotekarką, pracującą w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Wiktora Gomulickiego w Ostrołęce. Dzieci nie posiada.
Odbył kilka podróży zagranicznych, m.in. do Leningradu, Moskwy (dzisiejsza Rosja), do Lwowa (dzisiejsza Ukraina), do Francji i Monako, do Włoch, Watykanu i San Marino, do Grecji, do Holandii, Belgii i Luksemburga, do Czech, Słowacji, Austrii i na Węgry, do Izraela - Ziemi Świętej i na Litwę.
Dotychczas ukazały się samodzielne zbiory wierszy Mikulskiego: „Ikar” (1995), „Dotykanie nieba” (1997), „Opadanie czasu” (2000), „Krajobrazy ciszy” (2002).
W. J. Mikulski jest współautorem wielu antologii poezji, m.in. następujących: „A Duch wieje kędy chce...” (Lublin 1994), „Modlitwy znane i na nowo odkryte” (Kraków 1996), „Miłość jak ziarno odwagi. Antologia poezji religijnej” (Białystok 2000), „Ogrody przeobrażeń” (Łódź 2001), Tom VIII „Antologii Poezji Emigrantów” (USA 2001), „Krzyż - Drzewo Kwitnące” (Warszawa 2002), "Furtka słońca ..." (Bydgoszcz 2004), Antologia "Contemporary Writers of Poland" (Nowy Jork 2005; tłum. Danuty Mieczkowskiej na j. angielski); "Tu się tylko gościem jest, tam się do domu powraca. Śmierć i wieczność w polskiej poezji współczesnej. Antologia" (Kraków 2005), "Wieczność nie ma kalendarza. Epigramat w polskiej liryce religijnej 1939 - 2005. Antologia" (Kraków 2006).
Poezje Mikulskiego były publikowane w kilkuset pismach krajowych i polonijnych. W sumie ukazało się ponad dwa tysiące dwieście publikacji drukiem, m.in. w następujących czasopismach: POEZJA DZISIAJ (Warszawa), Dekada Literacka (Kraków), Magazyn Literacki (Warszawa), Twórczość (Warszawa), Lektura (Kraków), Fraza (Rzeszów), Akant. Miesięcznik Literacki (Bydgoszcz), Integracje (Warszawa), Pro Arte. Pismo Kulturalno - Literackie (Poznań), Autograf (Gdańsk), Regiony (Warszawa), Przekrój (Kraków), Więź (Warszawa), Kwartalnik Kulturalny "SEKRETY ŻARu" (Warszawa), Aspekty Kulturalne (Poznań); Orzeł Biały (Londyn), Głos Katolicki (Paryż), Głos Polski (Buenos Aires), Słowo (Berlin), The Scrolls – Zwoje Internetowe Czasopismo Kulturalne (Edmonton), Nasza Misja (Kolonia), Głos Polski (Toronto), Słowo Ojczyste (Grodno), Nasza Gazeta (Wilno), The Life of Polonia (Boston), The Sarmatian Review (Houston) – tłum. na j. angielski, Kurier Praski (Praga), Teraz. Miesięcznik Społeczno-Kulturalny /magazyn/ (Filadelfia), Teczka (Paryż), Rycerz Niepokalanej (Rzym), Ognisko (Kopenhaga), Kraj (Brisbane), Monitor Polonijny (Bratysława), Spotkania (Wilno), Gazeta Lwowska (Lwów), Polonia Węgierska (Budapeszt), Głos znad Pregoły (Kaliningrad), Słowo YU – Polonii (Belgrad), Dziennik Kijowski (Kijów), Panorama Polska. Niezależny Magazyn Kulturalny (Edmonton), Gazeta Polska (Moskwa), Quo Vadis (Rzym), Czyn Katolicki (Londyn), Kurier Ateński (Ateny), Nasza Wspólnota (Bruksela), Notatki (Kopenhaga), Przyjaźń (Krasnojarsk), Magazyn Polski (Grodno), Relacje (Sztokholm), POLONIA – Magazyn Społeczno-Kulturalny (Oxford), POLISH NEWS. America`s Leading Bilingual Illustrated Monthly (Chicago), "VAGABOND Pages" (Toronto; tłum. na j. angielski Danuty Mieczkowskiej) oraz w tygodniku izraelskim „Nowiny Kurier” (Tel-Aviv).

Nr 9/81, wrzesień 2008, str. 56


Brednie sponsorowane
Aleksander Majewski

Jakiś czas temu do moich rąk trafiła książka pp. Roberta Szuchty i Piotra Trojańskiego „Holokaust – zrozumieć dlaczego” (Oficyna Wydawnicza „Mówią wieki”, Warszawa 2006) będąca podręcznikiem do nauczania historii w szkołach ponadpodstawowych, który ma sugerować, w jaki sposób nauczyciele powinni, ba, nawet w jaki sposób muszą o nim mówić, gdyż to właśnie pp. Szuchta i Trojański stworzyli obowiązujący program nauczania o holokauście, zatwierdzony przez ówczesny MENiS (Nr DKW-4014-317/99). I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie kłamstwa i prymitywna tendencyjność autorów. Książka składa się z czterech części. W pierwszej z nich, zostały opisane dzieje narodu żydowskiego, jego kultura i tradycja. W trzeciej autorzy przeszli do meritum – holokaustu, natomiast w czwartej omówiono skutki tego ludobójstwa. Celowo pominąłem tutaj część drugą, zatytułowaną „Od niechęci do nienawiści”, która jest raczej zlepkiem kłamstw i niedomówień, niż rzetelnej pracy historycznej, nad którą wypadałoby się zastanowić...

Katolicyzm wzniecił holokaust?
W tej części autorzy za wszelką cenę starają się wskazać na Kościół katolicki, jako zarzewie nienawiści (nie tylko religijnej, ale również rasowej). Rozdział IV „Antyjudaizm – Nie możecie wyznawać swojej religii” rozpoczyna się od żarliwego wytłumaczenia czym rzekomo jest. Otóż zdaniem czcigodnych autorów jest to zespół uprzedzeń o charakterze pseudoteologicznym, który powstał w czasie kształtowania się chrześcijaństwa i w średniowieczu stał się dominujący w nauczaniu Kościoła katolickiego. No proszę, tylko pozazdrościć autorom, którzy zdają się być nie tylko znawcami historii, ale również teologii, gdyż autorytatywnie określają, co jest teologią, a co nie. Akurat antyjudaizm nie został podniesiony do tej godności przez pp. Szuchtę i Trojańskiego (chociaż, jak sami zauważyli, był to element nauczania Kościoła katolickiego).

Ponadto autorzy sugerują antysemicki wydźwięk Ewangelii czy dzieł wybitnych doktorów Kościoła, chociażby św. Augustyna. Jak na przedstawicieli oświeconej elity, szanowni autorzy wskazują na dobrodziejstwo Vaticanum II, które położyło kres obarczaniu winą Żydów za śmierć Chrystusa i powołują się z lubością na deklarację Nostra aetate. Ponadto pod tekstem znajduje się podpunkt o treści: Odszukaj w literaturze informację na temat postanowień Soboru Watykańskiego II wobec judaizmu i innych religii niechrześcijańskich i przemyśl ich doniosłość. Jak widać, nauka działu historii, dotyczącego holokaustu, wymaga dokształcenia z religii (oczywiście w „jedynym – słusznym” kierunku).

W tym samym rozdziale autorzy z konsekwencją maniaków wypisują urojone winy Kościoła katolickiego, zręcznie żonglując wyrwanymi z kontekstu wypowiedziami, pochodzącymi często od osób, które nie mogą być reprezentantami całego Kościoła Świętego. Autorzy wypisali obelżywe opinii o żydach, które pochodzą z ust chrześcijan, ale nie pokusili się o przywołanie słów Talmudu – świętej księgi żydów, gdzie goje mają status zoofili. Podobną nierzetelnością autorzy wykazali się, opisując masakry Żydów w średniowieczu. Pojedyncze wybryki nieposłusznej żołnierskiej hołoty zostały podniesione do rangi realizacji planu Krucjaty.

Dalej możemy przeczytać o oczernianiu Żydów przez katolików, prześladowaniach, wszechobecnym antysemityzmie, etc., etc. Jednak na próżno szukać równie bogatego elaboratu dotyczącego tolerancji w Rzeczypospolitej, która była „krajem bez stosów”.

Antysemicka droga krzyżowa?
Warto zwrócić uwagę na kopie obrazów, zamieszczone w książce. Na jednej z nich („Dźwiganie krzyża” autorstwa samego Hieronima Boscha) możemy zobaczyć Jezusa Chrystusa otoczonego przez rozwrzeszczany tłum, żądny śmierci (co jest zresztą zgodne z przekazem historycznym). Autorzy dopuścili się skandalicznej interpretacji dzieła: To karykaturalne przedstawienie [Żydów] ma źródła w nauczaniu chrześcijańskich kaznodziejów, a kontynuację w antysemickich karykaturach hitlerowskich. Po tym stwierdzeniu historycy odsyłają czytelnika do antysemickich rysunków, które były wykorzystywane przez nazistów. Być może zdaniem autorów podręcznika należałoby napiętnować również i „stacje” drogi krzyżowej, gdyż prezentują „antysemickie” treści...

Kłamstwa za pieniądze podatnika
Niechby panowie Szuchta i Trojański wydawali zbiory swoich bredni za własne pieniądze, ewentualnie kretynów, którzy zechcieliby sponsorować pseudonaukowy bełkot. Tyle że ówczesny MENiS za takich „kretynów” uznał polskich podatników, których pieniądze zostały przeznaczone na wydanie tychże wypocin. Na pierwszej stronie książki możemy przeczytać, że powstała dzięki pomocy finansowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, a MENiS, o ile mi wiadomo, nie utrzymywał się ze składek pracujących w nim urzędników, ale z naszych pieniędzy.