Kazimierz Szuman

odchudzicsie

reżyseria - Andrzej Jarski

Obsada:
Narrator - Krzysztof Kolberger
Stanisław Wokulski - Krzysztof Gosztyła
Izabela Łęcka - Izabela Bukowska
Ignacy Rzecki - Stanisław Brudny
Tomasz Łęcki - Ignacy Gogolewski
hr. Joanna Karolowa - Mirosława Dubrawska
prezesowa Zasławska - Zofia Rysiówna
baron Krzeszowski - Włodzimierz Press
baronowa Krzeszowska - Joanna Jędryka
Helena Stawska - Halina Łabonarska
Jadwiga Misiewiczowa - Danuta Szaflarska
rządca Wirski - Witold Pyrkosz
Wirska - Irena Kownas
Kazimiera Wąsowska - Grażyna Barszczewska
Julian Ochocki - Andrzej Ferenc
dr Michał Szuman - Wieńczysław Gliński
książę - Michał Pawlicki
Maruszewicz - Henryk Łapiński
radca Węgrowicz - Krzysztof Kumor
ajent Szprot - Jerzy Karaszkiewicz
Węgiełek - Łukasz Lewandowski
stary Szlangbaum - Eugeniusz Robaczewski
sędzia - Zdzisław Salaburski
wozak Wysocki - Paweł Kleszcz
subiekt Klejn - Jacek Sołtysiak
subiekt Lisiecki - Michał Zieliński
subiekt Mraczewski - Jacek Rozenek
Kazimierz Starski - Robert Tondera (?)
oraz:
Włodzimierz Bednarski
Celina Mencner
Wacław Szklarski

Być może masz talent literacki. Spróbuj! My Ci pomożemy zabłysnąć. Fundacja Literacka im. Agnieszki Bartol wspólnie z Powiatową i Miejską Biblioteką Publiczną im. Pantaleona Szumana w Pile zapraszają młodych twórców słowa do udziału w IX Ogólnopolskim Konkursie Literackim imienia Agnieszki Bartol dla dzieci i młodzieży "Ja i mój świat". Prace można nadsyłać do 15 czerwca 2007.

Honorowy patronat nad konkursem objęli: Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierz Michał Ujazdowski, Marszałek Województwa Wielkopolskiego Marek Woźniak, Starosta Pilski Tomasz Bugajski i Prezydent Miasta Piły Zbigniew Kosmatka.
Nasz konkurs adresujemy do dzieci i młodzieży szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych.

W czym możesz spróbować swoich sił?

Zgłoś do konkursu 5 do 10 wierszy lub opowiadanie (do 5 stron) albo bajkę. Jeśli zechcesz, możesz nadesłać zarówno wiersze jak i prozę..

Hasłem konkursu jest "Ja i mój świat". Tym światem może być dom rodzinny, szkoła, przyjaciele i koledzy, twoja dziewczyna lub twój chłopak, a nawet ... kosmos. Daj upust swej wyobraźni!

Napisany utwór (utwory) podpisz imieniem i nazwiskiem, podaj też swój wiek, adres prywatny i nazwę szkoły.

Utwory konkursowe, napisane na maszynie, komputerze lub w starannym rękopisie, w trzech egzemplarzach, wyślij pod adresem: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna im. P. Szumana, ul. Buczka 14, 64 - 920 Piła, tel. (067) 351 - 79 - 03.

Napisz na kopercie: Konkurs Literacki im. A. Bartol.

Zrób to w terminie do 15 czerwca 2007 roku. .

Twój utwór (utwory) oceni jury, w skład którego wejdą popularni autorzy książek dla dzieci i młodzieży: prozaicy i poeci.

Jury oceni nadesłane utwory w dwóch grupach wieku autorów: do 15 lat i powyżej 15 lat.

Uroczyste podsumowanie konkursu odbędzie się 28 września 2007 roku. Uroczystości towarzyszyć będzie koncert literacko-muzyczny i warsztaty literackie.

Czym chcemy wynagrodzić Twój talent i pracę?
Na laureatów czekają „złote pióra”, jednorazowe stypendia artystyczne i nagrody rzeczowe, o łącznej wysokości 5.000 zł. Ponadto zostaną przyznane dwie nagrody specjalne: im. Agnieszki Bartol i im. poznańskiej poetki Emilii Waśniowskiej.
O podziale nagród decyduje jury.

Wszystkie prace, które wpłyną na konkurs, staną się własnością Fundacji Literackiej im. A. Bartol w Pile. Nie będziemy ich zwracać. Zachowaj więc sobie ich kopie. Najlepsze utwory zamierzamy wydać w formie książkowej.

Przedsięwzięcie dofinansowane ze środków: Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu, Gminy Piła, Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu.

Fundacja Literacka im. Agnieszki Bartol
645-920 Piła, ul. Tetmajera 30/8
tel.: 067 213 24 92, faks: 067 213 24 92
e-mail: fundacja_agnieszki@wp.pl

HISTORIA MYŚLI PEDAGOGICZNEJ
8.11.2010
III. Wychowanie w okresie średniowiecza
Ekonomiczne i społeczne stosunki feudalne jako podłoże wychowania średniowiecznego.
Działalność oświatowa Karola Wielkiego.
Szkoły druidów irlandzkich.
Szkoły klasztorne, katedralne, kolegiackie i parafialne - ich organizacja, treści i metody nauczania.
Uniwersytety.
Wychowanie stanowe: rycerskie i rzemieślnicze.

15.11.2010
IV. Idee pedagogiczne humanizmu
Odrodzenie - główne idee epoki.
Wpływ humanizmu na praktykę pedagogiczną.
Poglądy pedagogiczne: Erazma z Rotterdamu, Tomasza Morusa, Jana Ludwika Vivesa; Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Szymona Marycjusza, Erazma Glicznera - Skrzetuskiego, Sebastiana Petrycego.

22.11.2010
V. Szkolnictwo w okresie reformacji i kontrreformacji. Wychowanie w XVII-XVIII w.
Reformacja i jej wpływ na szkolnictwo.
Szkolnictwo różnowiercze w Polsce.
Szkoły jezuickie, ich organizacja, program i metody nauczania.
System szkolny i poglądy pedagogiczne Jana Amosa Komeńskiego.
John Locke jako wyraziciel nowych poglądów w dziedzinie wychowania.
Poglądy pedagogiczne Jana Jakuba Rousseau.

29.11.2010
VI. Europejska myśl pedagogiczna XVIII – XIX wieku
Poglądy pedagogiczne socjalistów utopijnych: Karola Fouriera, Henryka Saint - Simona, Roberta Owena.
Jan Henryk Pestalozzi, jego życie, działalność, dzieła pedagogiczne.
Poglądy Adolfa Diesterwega.
Fryderyk FrĂśbel i jego wychowanie przedszkolne.
Pedagogika filozoficzna Jana Fryderyka Herbarta.
Pedagogika pozytywistyczna Herberta Spencera.

6.12.2010
VII. Oświata i wychowanie w XVIII wieku. Komisja Edukacji Narodowej
Charakterystyka szkolnictwa w czasach saskich w Polsce.
Kolegium teatynów w Warszawie.
Szkoła Rycerska Stanisława Leszczyńskiego w Luneville.
Działalność pedagogiczna Stanisława Konarskiego. Collegium Nobilium – cele, organizacja, program kształcenia.
Akademia Szlachecka Korpusu Kadetów w Warszawie /Szkoła Rycerska księcia Adama Czartoryskiego/.
Powstanie i zamierzenia KEN.
Etapy działalności KEN.
Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych.
Znaczenie KEN w dziejach Polski i historii wychowania.

13.12.2010
VIII. Szkolnictwo w Księstwie Warszawskim i w Królestwie Polskim oraz oświata polska w zaborze rosyjskim
Organizacja szkolnictwa w Księstwie Warszawskim.
Powołanie Izby Edukacyjnej.
Szkolnictwo w Królestwie Polskim do powstania listopadowego.
Założenie Uniwersytetu Warszawskiego.
Sytuacja edukacyjna po upadku powstania listopadowego.
Reforma Aleksandra Wielopolskiego.
Sytuacja szkolnictwa w Królestwie Polskim pod koniec XIX w.
Poglądy pedagogiczne: Stanisława Kostki Potockiego, Stanisława Staszica, Jana Władysława Dawida, Stanisława Karpowicza.
Polityka oświatowa Rosji w początkach XIX w.
Liceum Krzemienieckie.
Uniwersytet Wileński.
Program oświatowy Tadeusza Czackiego i Hugo Kołłątaja.
Prywatna i tajna oświata polska w walce z rusyfikacją.

20.12.2010
IX. Sytuacja oświaty polskiej w zaborze pruskim i w zaborze austriackim
Oświata polska na Śląsku.
Warszawskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
Królewskie Liceum Warszawskie.
Oświata w Wielkim Księstwie Poznańskim.
Polityka oświatowa w okresie rządów Ottona Bismarcka.
Losy szkolnictwa elementarnego, średniego, żeńskiego, zawodowego; tajne organizacje młodzieżowe. Strajki szkolne.
Poglądy pedagogiczne: Augusta Cieszkowskiego, Karola Libelta, Bronisława Trentowskiego i Ewarysta Estkowskiego.
Oświata polska w Galicji.
Reformy szkolnictwa ludowego.
Rozwój szkolnictwa średniego i wyższego.
Oświata polska w Wolnym Mieście Krakowie:
Szkolnictwo w Galicji w okresie autonomii.
Działalność Józefa Dietla.
Utworzenie Rady Szkolnej Krajowej.

3.01.2011
X. Oświata i wychowanie w Drugiej Rzeczypospolitej
Stan oświaty polskiej po odzyskaniu niepodległości.
Program oświatowy Ksawerego Praussa i Sejm Nauczycielski z 1919 r.
Projekty reform szkolnych do 1932 r.
Ustawa o ustroju szkolnictwa z 11 marca 1932 r.
Ideały wychowawcze II Rzeczypospolitej /wychowanie narodowe, państwowe/.
Polska myśl pedagogiczna i jej przedstawiciele: Bogdan Nawroczyński, Lucjan Zarzecki, Kazimierz Sośnicki, Janusz Korczak, Zygmunt Mysłakowski, Helena Radlińska.

10.01.2011
KOLOKWIUM
17.01.2011
XI. Oświata polska w czasie wojny i szkolnictwo po II wojnie światowej
Polityka oświatowa okupanta.
Szkolnictwo jawne w Polsce w okresie okupacji.
Organizacja i zasięg tajnego nauczania.
Organizacja szkolnictwa w Polsce Ludowej.
Przedstawiciele myśli pedagogicznej: Stefan Szuman, Aleksander Kamiński, Bogdan Suchodolski, Łukasz Kurdybacha, Ryszard Wroczyński.

24.01.2011
ZALICZENIE

Przypominam, że jutro jest sprawdzian z "lalki". Jeżeli ktoś uważa, że mu się przyda, to proszę bardzo

Czas akcji w „Lalce” Bolesława Prusa.
Akcja toczy się w latach 1878 – 79. Czas akcji równa się czasowi narracji.

Losy Wokulskiego:
 Wokulski wywodzi się ze zubożałej szlachty
 Uczęszczał do Szkoły Głównej w Warszawie, wydział matematyczno – fizyczny. Nie skończył szkoły, ponieważ wybuchło powstanie, wziął w nim udział
 Został zesłany na Sybir, gdzie poznał środowisko naukowe
 Powrócił do kraju i ożenił się w Małgorzatą Mincel
 Wyjechał na wojnę turecko – rosyjską, zarobił 300 tysięcy rubli. 10 – krotnie pomnożył majątek
 Stanisław pomagał biednym ludziom (Wysocki, jego brat, Maria – nierządnica)
 Wyjeżdża do Paryża. Wacha się czy pozostać i poświęcić się nauce, czy wrócić Izabeli.
 Zaręczyny z Izabelą
 W wyniku nieszczęśliwej miłości i zerwanych zaręczyn postanawia popełnić samobójstwo

Wokulski – romantyk czy pozytywista?

Romantyk Pozytywista
 Miłość do Izabeli (szalona, maniakalna, gotowa na wszystko)
 Udział w powstaniu (patriotyzm)
 Niepewność dalszych losów  Studia (przedmioty ścisłe), działalność naukowa
 Posiada zmysł handlowy
 Kieruje się rozumem, działa racjonalnie
 Praca u podstaw, praca organiczna
 Pomaga biednym

Warstwy społeczne w „Lalce”

Arystokracja – jest przedstawione w dużej mierze w świetle negatywnym. Są to ludzie obłudni, zapatrzeni w siebie. Uważają się za lepszą rasę. Żyją w zepsuciu moralnym – są próżni. Organizują kwestę na rzecz biednych, nie po to, aby im pomóc, ale po to, aby się pokazać.
W arystokracji Prus przedstawił 3 pozytywne postaci: prezesowa Zasławska – chce pomóc biednym, wybudować czworaki, dom spokojnej starości; Julian Ochocki – dystansuje się od swojej grupy społecznej. Pragnie poświecić się nauce. Książę – dostrzega problemy społeczne, interesuje się dobrem kraju, chociaż uważa swoją klasę społeczną za ważniejszą.

Przedstawiciele – Tomasz Łęcki, Izabela, Krzeszowscy, hrabina Karolowa, książę, prezesowa Zasławska, Ochocki, baron Dalski, hrabia Liciński, Kazimierz Starski, Wąsowska

Szlachta ziemiańska – najmniej szczegółowo opisana grupa społeczna. Reprezentantem jest Wirski – dozorca w kamienicy Łęckich. Jest przedstawicielem szlachty, która straciła cały swój majątek. Nie interesuje się życiem społecznym i politycznym, ogarnięty rezygnacją.

Mieszczaństwo – warstwa bardzo podzielona. Znajdziemy Polaków, Żydów, Niemców, studentów, kupców, intelektualistów. Pozbawieni energii, chęci do przedsiębiorczego działania. W przypadku, gdy jeden z nich osiągnie sukces, jak na przykład Wokulski, reszta uważa go za wariata. Mieszczaństwo nie chce ze sobą współpracować i nie chce pracować.

Lud – warstwa najuboższa, pozbawiona możliwości rozwoju. Całemu społeczeństwu można przypisać następujące cechy: samodestrukcja, brak jedności, bardzo duże różnice społeczne, popadanie w skrajność, beznadzieja, brak ratunku dla tego społeczeństwa.

Przedstawiciele – Wysoccy, Maria

Trzy pokolenia idealistów polskich

Tradycje pozytywistyczne:
 Praca organiczna
- Wokulski – spółka handlowa
- Ochocki – wynalazki, rozwój nauki
- Szuman – rozwój nauki
- Geist – rozwój nauki, nauki przyrodnicze
- prezesowa Zasławska – rozwija rolnictwo, chce wybudować cukrownię i czworaki
- Rzecki – dba sklep, rozwój handlu
 Praca u podstaw
- prezesowa Zasławska – czworaki, chce wybudować dom spokojnej starości
- Wokulski – pomoc Marii, Wysockim
 Emancypacja kobiet
- Wąsowska
- Stawska – pracuje sama na utrzymanie matki i córki (lekcje angielskiego, gry na pianinie)
- Baronowa Krzeszowska – utrzymuje męża, dba o dom
- prezesowa Zasławska – sama utrzymuje majątek

Tradycje romantyczne:
 Rzecki – zwolennik Napoleona, wierzy, że Francja pomoże Polsce odzyskać niepodległość, brał udział w powstaniu listopadowym, Wiośnie Ludów, łączność dusz z Katzem, wyidealizowanie kobiet (Helena Stawska), uważa, że Wokulski poświęca się dla innych, anachroniczny do epoki (przestarzały), niepoważny marzyciel. IDEALISTA ROMANTYCZNY
 Prezesowa Zasławska – niespełniona miłość do stryja Wokulskiego
 Doktor Szuman – udział w powstaniu styczniowym, nauka lekarstwem na nieszczęśliwość miłość, próbował popełnić samobójstwo
 Julian Ochocki – marzyciel, kocha się w Łęckiej, poświęca się nauce. IDEALISTA POZYTYWISTYCZNY
 Wokulski – IDEALIST PRZEJŚCIOWY (pomiędzy Romankiem a pozytywistą)

Powodzenia i miłej nauki .